Hið íslenska jeppaspjall

Hvað þarf ca. mörg tonn til að pressa legu af afturöxli á LC120?
Og er venjan að kljúfa hringinn sem pakkdósin leikur um?

Ég sker yfirleitt krumphringinn burt

Hita hann svo á hellu í góðann hita þegat ég set nýjann á og með passlegt rör og slá uppá

Ég skemmi krumphólkinn með litlu loftslíprokk til að skemma öxulinn örugglega ekki, alltof algengt að maður sjái skurðarför eftir stóra slíprokka í öxlum eftir svona aðferðir það hlýtur að veikja öxlana eitthvað, svo dreg ég bakplötuna upp með legunni og öllu klabbinu með þar tilgerðu verkfæri sem er jafn langt og öxullinn og skrúfast svo í enda öxulsins með fínsnitti og togar leguna þannig upp af press fit planinu, ég hef líka séð menn taka krumphólkinn og skrúfa öxulinn svo aftur í hásinguna og toga svo í felguboltana með draghamri og ná þannig sama árangri

nýja legan fer svo á með löngu röri og spítukubb og sleggju, glóðhita hringinn og læt hann detta upp á öxulinn alveg upp að legunni og leyft að kólna, ég hef haft blautann klút yfir legunni svo hún hitni ekki mjög mikið við þessi skyndikynni

og til að svara spurningunni um tonnafjöldann þá held ég að það sé eithver stórhættuleg tala ef krumphólkurinn er ekki fjarlægður fyrst, ef það er þá yfir höfuð hægt að pressa hann af án þess að valda öðrum skemmdum

en þegar hann er farinn er þetta allt voða létt giska á 5 tonn max, ég hef örsjaldan gert þetta í legupressu oftar bara með handverkfærum það hefur reynst stjórnanlegra og fljótlegra

Þetta fer af í sirka 10 tonnum með góðu verkfæri sem boltast á flangsinn, án þess að hita og skera....

er þetta smíðað verkfæri eða hægt að kaupa, áttu mynd af þvi eða samskonar

Það getur verið varasamt að glóðhita krumphringin því sumir skemmast við það og missa eiginleikan til að krumpast, það er nóg að hita á td eldavélahellu ég nota oftast gamalt straujárn sem ég hef á hvolfi, svo er það með að slípa krumphringin er mjög varasamt enda eins og Sævar nefnir hefur maður séð ansi marga öxla sem búið er að skera í en ef menn vilja fara þá leið er gott að skera á tveim stöðum á móts við hvorn annan, fara ekki of djúpt og sprengja svo hringin með meitli, mér hefur fundist betra að vera með góð gastæki og snogg hita hringin á litlum blett vera svo snöggur með meitilinn og berja þar sem var hitað þá teigist á hringnum og hann dettur af eða þarf aðeins að banka hann af.

þetta er skemmtilegt umræðuefni, maður heyrir svo margar hliðar, mér var einmitt kennt í skóla að það þyrfti að roðhita krumphringinn því ef hann hitnaði ekki nóg, jafnvel þó hann kæmist upp á öxulinn, myndi hann ekki draga sig jafn mikið og ef hann væri hitaður meira, annars hef ég ekki verið að gera þetta mikið nema fyrir mig sjálfan og því ekki mikið reynt á þessa kunnáttu á mínum bæ, en hefur gefist ágætlega með þessari aðferð i þau skipti

Oft er talað um ca 120°C í viðgerðarbókum fyrir hluti sem þarf að hita til að koma saman.
Kv. Helgi

Ég smíða mér bara stykki til að geta pressað leguna af öxlinum. Síðast þegar ég gerði þetta(hilux) notaðist ég við mjög stóra pressu og fór þetta með látum, með hólknum.
Núna notaðist ég við 20 tonn og haggaðist þetta ekki.
Held ég fari í æfingar með að ná hringnum af fyrst.

Besta hráefnið til að smíða svona sérverkfæri er tómt hásingarrör undan eins bíl.

Afhverju að flækja málið ?? skera þenna hring af með slípirokk , það þarf ekki einu sinni að skera alla leið inn úr og eiga á hættu að skera í öxulinn , það er nóg að skera nánast alla leið og sprengja hann svo með hamri og meitli ósköp einfalt í staðinn fyrir að vera marga daga að þessu :)

Enginn að flækja málið, bara verið að búa til umræðu á spjallsíðu.

Til gamans:

Vanalega er gefið upp að legur megi hita 100°c við ásetningu. Fyrir tannhjól sem eru sett á öxla með reki er talan nokkru hærri eða 150°c. Sama gildir um krumphólka við legur. Þessar tölur eru þó ekki hoggnar í stein og mig rámar í örlítið hærri tölur t.d fyrir legur, en eru ágætis viðmið.

Það sem er verið að forðast hér er að hita efnið það mikið að efnabreyting verði í því, en ennfremur að oxíð húð myndist á stálinu við hitun. Það fer að gerast fjótlega upp úr 150° og við 176° sést gulur blær á stálinu eftir hitun sem er einmitt liturinn á oxíðhúðinni sem myndaðist við hitunina. Án þess að hafa séð rannsóknir á því þá virðist mér augljóst að slík hitun stytti verulega líftíma lega svo dæmi sé tekið. Og fyrir krumphólka sem eru notaðir sem pakkdósarsæti er líklega best að halda sig innan við þessi mörk. Yfirborð hringsins hefur jú talsvert að gera með endinguna á dósinni.

Það er hægt að hita þetta á eldavélarhellu eða þessvegna straujárni eða í ofni. Eitt sem ber að athuga við það er að stál hefur takmarkaða varmaleiðni og er mun lengur að hitna í gegn en margir ætla. Þegar ég hita legur þá set ég helluna á lægsta hita og hef leguna fremur lengur en skemur. Testið fyrir legur er síðan hvort að vatnsdropi sýður á henni - þá er hún klár til ásetningar. Ef hellan er sett í botn þá getur það gerst að sá hluti legunnar sem liggur á hellunni verði allt of heitur áður en efsti hluti legunnar er orðinn nægilega heitur. Þetta er meira áberandi fyrir stærri legur. Hér er sennilega komin ástæðan fyrir því að margir framleiðendur gefa það upp að hita skuli legur eða hvaðeina í olíubaði. Það tryggir jafnari hita og minnkar áhættu á ofhitun.

Þetta var gott inlegg í umræðuna.

Ég nota hitabyssu til að hita legur og krumphólka, er með hitaþolinn múrstein undir og hita þangað til að vatnsdropi síður.
Með blæstrinum þá er ég að hita hlutinn nokkuð jafnt og auðvelt að stjórna jafnri hitun.
Undirbúa sig fyrst með ásláttarverkfæri, hita og svo snöggur að reka á eftir hlutnum, legu/krumphólk, aldrei klikkað.
Muna svo að gefa hitun tíma til að sé kominn nokkuð jafn hiti í hlutinn.
Með krumphringinn þá er auðvelt að skera smá flís utan af honum og reka svo eitt gott högg og þá er hann laus, klikkar aldrei.